جون ۲۰۰۷
گزارشات و اسنادى كه در شش ماه اخير از ايران و اصل شده از كوشش‌هاى وسيع و در عين حال حساب شدۀ دولت جمهورى اسلامى در جهت ادامه و شدت بخشيدن تدريجى به تعقيب و آزار بهائيان ايران حکايت دارد.
مدارک جمع آوری شده از اقدامات دولت ايران براى تحت نظر گیری و شناسائى بهائيان پرده برميدارد، و شواهدى مبنى بر ادامه‌ى سوء‌رفتار و تبعيض عليه دانش آموزان بهائى در همۀ سطوح، افزايش اقدامات در جهت محروم كردن بهائيان از وسيلۀ امرار معاش، و حملات مداوم به ديانت بهائى در رسانه‌هاى خبری رسمی جمهوری اسلامی، ارائه ميدهد.
اين خلاصه وضعيت که فاصلۀ زمانى بين نوامبر ۲۰۰۶ تا مى ۲۰۰۷ را در بر میگیرد، با استناد به موارد متعدد تأييد شده شواهدى به دست ميدهد دال بر اين كه مقاصد نهفته در يادداشت محرمانۀ ۲۵ فوريه‌ ۱۹۹۱ شوراى عالى انقلاب فرهنگى ايران(1) كه نقشۀ نابودسازى تدريجى جامعۀ بهائى ايران را مطرح ميسازد، هنوز به قوت خود باقى است.
مجموعۀ اين وقايع، ازتلاش‌هاى تحت رهبرى دولت براى آسيب‌پذير ساختن مادّى جامعه بهائی ایران و ايجاد احساس عدم امنيت اجتماعى و شغلى در این جامعه حکایت ميکند، و در كل نشانۀ تلاش براى استقرار جوّى از ترس و ارعاب است.
بعلاوه، هدف اين تلاش‌ها آن است كه به عنوان بخشى ازاقدامات وسيع‌تر براى ممانعت از پيشرفت اجتماعى، اقتصادى و فرهنگى جامعۀ بهائى و مسدود ساختن راه ترقى و توسعه آن، با ايجاد سوءظن و بى‌اعتمادى، و حتى با کاشتن بذر نفرت در قلوب افراد جامعه، بين بهائيان و دوستان و هموطنانشان جدائی و فاصله افکنده شود.
جمع‌آورى اطلاعات درباره‌ى بهائيان
يكى از نگران‌كننده‌ترين جريانات چند سالۀ اخير بروز شواهدى است مبنی بر اين كه دولت ايران به طور محرمانه ميكوشد بهائيان را شناسائى كرده و تحت نظر بگيرد. (2) برخى از ناظران اين كوشش‌ها را با اقدامات دولت آلمان در جهت جمع‌آورى اطلاعات در مورد يهوديان در ابتداى عصر نازى‌ها برابر دانسته اند.
جديدترين موارد مربوط به اين جريان عبارتند از:
شواهدى حاکى از تلاش نظام آموزش و پرورش جمهورى اسلامى براى شناسائى دانش آموزان بهائى و اعضاى خانواده‌هايشان در سراسر ايران: به عنوان مثال، دفتر حراست مديريت آموزش و پرورش ناحيه يک شيراز فُرمى را منتشر كرده براى «ثبت مشخصات دانش آموزان مربوط به اقليت‌هاى مذهبى و فرقه ضاله بهائيت.» اين فُرم نه تنها خواستار اطلاعات مفصلى درباره‌ى خود دانش آموزاست، بلكه مشخصات مربوط به برادران و خواهران او را نیز به ترتيب سن، و همچنين اطلاعات گسترده‌ دیگری را در باره شغل، محل کار، وسيله نقليه و حتى شماره‌هاى تلفن شخصى والدينش طلب ميکند. در اين فُرم تحت عنوان «دين» چهار گزينه وجود دارد «مسيحى، يهودى، زرتشتى و فرقه‌ ضاله بهائيت».
فرم ثبت مشخصات دانش آموزان بهائى در شيراز
ترجمه انگلسيى فرم ثبت مشخصات دانش آموزان بهائى در شيراز(3)
گزارشاتى مبنى بر اين كه تلاش‌هائى براى جمع‌آورى اطلاعات به طرق پنهانى، مثلاً در لباس خبرنگاران و يا پُرس و جو از كودكانى كه در خيابان مشغول بازى هستند، صورت ميگيرد.
بهائيانى كه مورد شناسائى وزارت اطلاعات هستند، مدام اذيت و آزار ميشوند كه اطلاعات خصوصى مربوط به ساير بهائيان را ارائه دهند.
گزارشاتى مبنى بر بازجوئى‌هاى فزاينده از بهائيان: براى مثال در فوريه ٢٠٠٧ مأمورين نيروى انتظامى، گاه به اين بهانه كه درحال انجام يک بررسى و يا تحقيق هستند، در بخش‌هاى خاصى از طهران، بندرعباس، محمديه، شيروان و كرمانشاه شروع به رفتن به خانه‌ها و محل‌هاى كسب و کار بهائيان كردند و به طور مفصل دربارۀ اعضاى خانواده، شغل و تحصيلاتشان به پرس و جو پرداختند. از بهائيانى كه در محل كارشان مورد بازجوئى قرار گرفتند، جواز كسب هم خواسته شد و در مورد اين كه آيا كسب و كار از خودشان است يا نه، و نيز در باره تعداد كاركنانشان و نسبت آنها با يكديگر سئوال شد. در دو مورد بهائيان براى انجام اين بازجوئى به مركز نيروى انتظامى محل احضار شدند. در يک مورد وقتى بهائيان پرسيدند كه چرا از آنها ميخواهند كه در اين «بررسى» شركت كنند، به آنها گفته شد: «از دفتر مركزى به ما دستور داده‌اند». دريک مورد ديگر دليل ارائه شده اين بود كه اين اطلاعات به مقامات كمک ميكند تا مشكلاتى را كه پيش ميآيد، حل كنند.
اين وقايع بعد از آن صورت گرفته است كه گروههاى بين‌المللى حقوق بشر در مورد شواهد قبلى دال براقدام ايران در جهت جمع‌آورى حداكثر اطلاعات ممكن دربارۀ بهائيان و فعاليت‌هايشان اظهار نگرانى كردند.(4)
مهمترين سند درباره‌ى اين اقدام فاش شدن نامه‌ى «خيلى محرمانه» مورخ ٢٩ اكتبر ٢٠٠٥ به امضاى رئيس ستاد کل نيروهاى مسلح جمهورى اسلامى بود كه به فرماندهان مختلف سرويس‌هاى اطلاعاتى حكومتى، نيروى انتظامى، سپاه پاسداران و همچنين فرمانده کل ارتش جمهورى اسلامى ايران دستور ميداد بهائيان را «شناسائى» كرده و«گزارش جامع و کاملى از فعاليتهاى» اين جامعه جمع‌آورى کنند.
نسخه اصل نامه مورخ ۲۹ اکتبر ۲۰۰۵(5)
ترجمه انگليسى نامه مورخ ۲۹ اکتبر ۲۰۰۵(6)
ساير مداركى كه جامعه‌ى بين‌المللى بهائى در رابطه با اين اقدام براى شناسائى و تحت نظر گرفتن بهائيان به دست آورده عبارتند از:
نامه مورخ ١٩ آگست ٢٠٠٦ وزارت كشور جمهورى اسلامى ايران خطاب به معاونان سياسى امنيتى استانداريهاى سراسر كشور که دستور ميدهد «رفتارهاى اجتماعى» بهائيان ايران را «کنترل و مديريت نمايند.»(7)
نامه «محرمانه» مورخ ٢ مى ٢٠٠٦ مجمع امور صنفى توليدى فنى کرمانشاه خطاب به اتحاديۀ صنف باترىسازان ايران كه از آنان ميخواهد با «ظرافت و حساسيت» «صورت اسامى فرقۀ بهائيت تحت پوشش آن اتحاديه» را «جهت بهره‌مندى» به آن مجمع اعلام کنند.
نسخه اصل نامه مورخ ۲ مى ۲۰۰۶ (8)
ترجمه انگليسى نامه مورخ ۲ مى ۲۰۰۶(9)
حملات عليه دانش آموزان بهائى
همانگونه که براى اولين بار در ۵ آوريل ٢٠٠٧گزارش شد، دانش آموزان بهائى همچنان هدف اذيت و آزار شديد، توهين و شكل‌هاى ديگرى از فشارشديد روانى قرار دارند.(10)
علاوه بر آن، به نظر ميرسد كه عملياتى براى «آموزش» معلمين مدارس در سراسر كشور دربارۀ ديانت بهائى در دست اجراست که شامل تجهيز آموزگاران به دستور العمل‌ها و موادى براى تداوم بخشيدن به تحريف شديد تاريخ و تعاليم بهائى در راستاى خطوطى است كه به طور سنتى در حملات عليه اين ديانت در ايران مورد استفاده قرار ميگرفته، و حال نيز در جنجالى كه از طريق رسانه‌هاى گروهى بپا شده دنبال ميگردد.
براى مثال در ۲۳ آوريل ۲۰۰۷ گروهى از معلمين دينى دبيرستان‌ها از ١٤ استان، به عنوان بخشى از آموزش حين خدمت خود، كه توسط وزارت آموزش و پرورش ترتيب داده شده بود، از مركزى براى مطالعات دينى در قم ديدن نموده و طى اين دیدار در يک سخنرانى دو ساعتۀ ويژه انتقاد از اديان بابى و بهائى شركت كردند.
در ۱۴ و ۱۵ مى ۲۰۰۷ سرويس‌هاى خبرى ايرانى در اينترنت، پايگاه خبرى «آينده روشن» و «خبرگزارى رسا»، گزارش دادند که به همت دبيران معارف اسلامى تبريز و با هدف آشنائى دبيران دينى و قرآن با ديانت بهائى، «ويژه‌نامه آشنائى با بهائيت» در تبريز منتشر شد اين ويژه‌نامه‌ى ۸۵ صفحه‌اى که به همراه يک سى‌دى منتشر شده، حاوى مقالات متعددى در باره «بهائيت» است در اين گزارش مطالبى غلط و بی پایه و اساس در باره ديانت بهائى و تاريخ آن درج شده است، مانند تکرار اتهامات ساختگى در باره نقش استعمار انگليس و روسيه در گذشته در شکل‌گيرى اين ديانت و همکارى با اسرائيل.
ترجمه انگليسى گزارش(11)
محروميت از دسترسى به تحصيلات دانشگاهى
دانشجويان بهائى كه در پائيز گذشته براى اولين بار در ٢٥ سالۀ اخير در دانشگاه پذيرفته شده بودند، پس از آن كه هويت دينى آنان بر مقامات دانشگاه معلوم گرديد، به تعداد روزافزونى از دانشگاه اخراج شدند. اين امر شاهدى است بر اين واقعیت كه سياست دولت در باز كردن درها به روى دانشجويان بهائى چيزى جز ظاهرسازى براى فريب دادن ناظران بين‌المللى حقوق بشر نبوده است.
در فوريه، جامعه‌ى بين‌المللى بهائى گزارش داد كه از ١٧٨ بهائى كه در سال تحصيلى جارى در دانشگاه‌ها پذيرفته شده بودند، حداقل ٧٠ نفر اخراج شده‌اند.(12)
تا سوّم مى ٢٠٠٧ اين رقم به ١٠٤ نفر رسيد يعنى بيش از ٥٨ درصد از دانشجويان بهائى پذيرفته شده صرفاً به علت پيروى از ديانت بهائى از شروع سال تحصيلى تا اين تاريخ اخراج گشته‌اند.
محروميت از وسيله امرار معاش
در شش ماه گذشته اقدامات براى محروم ساختن بهائيان از وسيله معاش شتاب گرفته و شامل تدابير زير بوده است:
خوددارى از صدور و يا تمديد جواز كار.
بستن كسب و کارهائى كه بهائيانصاحب آنها هستند.
تشويق بانک‌ها به بستن حسابهاى بهائيان و رد تقاضاى وام آنان.
صدور دستوراتى به فروشگاه‌هاى زنجيره‌اى و دفاتر دولتى كه از خريد از شركت‌هاى بهائى به اين علت كه صاحبان آنها بهائى هستند خوددارى كنند.
خوددارى از پرداخت مزاياى بازنشستگى به بهائيانى كه در برخى از مناطق كشور دراستخدام بخش خصوصى بوده‌اند.
تهديد كارفرمايان بخش خصوصى براى بازدارى آنان از استخدام بهائيان و تحت فشار قرار دادن اين كارفرمايان براى اخراج كاركنان بهائى.
براى مثال در١٠ آوريل ٢٠٠٧رئيس هيئت مديرۀ يک شركت در سنندج به دفتر وزارت اطلاعات احضار و به وى گفته شد كه چون يكى از كاركنان اين شركت بهائى است شركت تعطيل خواهد شد مگر اين كه آن بهائى را اخراج كنند.
نشر اكاذيب به منظور تحريک مردم بر عليه بهائيان
مطالب تحريک كننده در باره ديانت بهائى و پيروان اين آئين همچنان از طريق رسانه‌هاى گروهى منتشر ميشود.
حملات توهين‌آميز به اين ديانت هنوز در«كيهان»، يكى از قديمى‌ترين و با نفوذترين روزنامه‌هاى ايران، ظاهر ميشود. اين روزنامه توسط مؤسسۀ كيهان منتشر ميشود و در حال حاضر مديريت آن را حسين شريعتمدارى به عهده دارد كه نمايندۀ رهبرى عالى در اين مؤسسه نيز هست. اخيراً اين روزنامه در صفحۀ نخست خود سطور اوليۀ مقاله‌اى تحت عنوان «مصاحبه با يک نجات يافته از بهائيت» را درج نمود. اين اولين بخش از مجموعه مصاحبه‌هائى بود كه با بهزاد جهانگيرى (نام جديد اسلامى وى حسين فلاح است) يک بهائى پيشين كه به همراه همسر سابقش، مهناز رئوفى، حدود ١٠ سال پيش به اسلام گرويد، صورت گرفته است. طى سال گذشته «كيهان» مجموعه مقالاتى را بر اساس به اصطلاح «خاطرات» مهناز رئوفى به همين نيت، يعنى «افشاى» فعاليت‌هاى داخلى جامعه‌ى بهائى، منتشر نمود.
مقاله ۱۵ مى ۲۰۰۷ کيهان(13) همچنين مقاله شمار بهائيان داخل و خارج ايران را خلاف آنچه هست جلوه ميدهد نمونه‌اى از حملات اخير به ديانت بهائى است. در اين مقاله، به عنوان مثال، تلويحاً و به غلط گفته شده که بهائيان هنگام ازدواج همسرشان برايشان انتخاب ميشود، و پيش از ازدواج با يکديگر زندگى ميکنند.
براى كسب اطلاعات بيشتر دربارۀ حملات رسانه‌هاى گروهى ايران به ديانت بهائى به اين لينک مراجعه كنيد.(14)
بى‌حرمتى به املاک بهائى
ظرف شش ماه گذشته، برخى از گورستان‌هاى بهائى تخريب شده‌اند.
محروميت از آزادى سفر
هرچند در سالهاى اخير برخى از بهائيان موفق به گرفتن گذرنامه و مسافرت با آزادى نسبى در داخل و خارج از ايران گشته‌اند، اما به تازگى گذرنامۀ برخى از آنها كه قصد سفر به خارج از ايران را داشته‌اند، توقيف شده است. همچنين نام برخى از بهائيان، مانند آنهائى كه به طور غيردائمى به هماهنگ ساختن فعاليت‌هاى جامعه اشتغال داشته‌اند، در فهرست «ممنوع الخروج‌ها» قرار گرفته است.
براى مثال، گذرنامه‌هاى اعضاى يک خانواده‌ى بهائى كه براى انجام سفرى به كويت به فرودگاه رفته بودند، توقيف شد. مسئولى كه در اين رابطه با وى ملاقات شد، به آنها گفت: «شماها [يعنى بهائيان] همه جاسوس هستيد و ما نميگذاريم شما به خارج برويد تا جاسوسى بكنيد. ما جلو ى شما را ميگيريم.»
محروميت از روال‌هاى قانونى
تبعيض عليه بهائيان در نظام قانونى همچنان يک مسئله است. براى مثال در فوريه ٢٠٠٧ دادگاه عمومى در فلارد تصميم گرفت كه اجازۀ طرح يک دادخواهى را ندهد به اين علت كه شاكيان «به فرقۀ بهائيت» تعلق دارند.
نسخه‌اى از دادنامه(15)
ترجمه انگليسى نسخه‌اى از دادنامه(16)
آزار و اذيت و ارعاب بهائيان و دوستان غيربهائى آنان، شامل حملات فيزيكى
در حال حاضر چهار بهائى در زندان هستند. همچنين، از مارچ ٢٠٠٥ بيش از ١٢٠ بهائى براى دوره‌هاى كوتاه‌مدت، از چند روزه گرفته تا چند ماهه، دستگير يا بازداشت شده‌اند. همۀ اين افراد به قيد ضمانت آزاد شده‌ و منتظر محاكمه به اتهاماتى كه صرفاً مربوط به فعاليت‌هاى دينى آنان است ميباشند.
بهائيان در سراسر ايران به طور روزافزون با آزار و اذيت شخصى روبرو هستند.
براى مثال حركتى كه خانه‌هاى بهائى را هدف قرار داده و براى آنها يادداشت‌هاى تهديدآميز و ارعاب كننده، و سى‌دى‌هائى ميفرستد كه هدفشان رد دعاوى ديانت بهائى است، همچنان ادامه دارد. در برخى موارد اين پيام‌ها براى همۀ اعضاى خانواده، صرف نظر از سن و سالشان، فرستاده شده است.
بسيارى از بهائيان نيز پيام‌هاى (SMS) تحريک‌آميزى را روى تلفن‌هاى همراه خود دريافت کرده‌اند. در ابتدا پيام‌هائى كه بيش از همه دريافت ميشدند، از این قرار بودند:
آيا ميدانيد كه آمريكا از شما براى هموار كردن راه خودش استفاده ميكند ؟
آيا ميدانيد كه رويكرد شما نسبت به رعايت «حكمت» در تبليغ ديانت خود به معناى گمراه ساختن ديگران است؟
آنهائى كه با بى‌ادبى جواب بدهند را ناديده ميگيريم چرا كه اين پاسخ حاكى از روحيۀ واقعى بهائى است. آنهائى كه مؤدبانه جواب بدهند را شخصاً و به زودى ملاقات خواهيم كرد.
لحن اين پيام‌ها آشكارا تهديدآميزتر شده است. براى مثال پيام‌هاى سال گذشته جملاتى نظير اينها را در بر ميگرفت :
مبلغ بهائى = پياده نظام بيگانگان
بهائى‌ها، آيا ميدانيد كه همكارى شما با آمريكا باعث بر انگيختن كينه مسلمين ميشود و آنها از شما انتقام خواهند گرفت؟
بهائى‌ها، آيا ميدانيد كه همكارى شما با آمريكا در اين زمان و در اين شرايط حساس باعث برانگيختن كينۀ مسلمين ميشود و براى شما عواقبى در بر خواهد داشت؟
در چند مورد از بهائيانى كه مورد بازجوئى مقامات دولتى قرار گرفته بودند پرسيده شد كه چرا كشور را ترک نميكنند.
افرادى كه مايلند به فعاليت‌هاى بهائيان بپيوندند، مورد بازجوئى و توهين و تهديد قرار گرفته‌اند.
سربازان بهائى در دوره‌هاى آموزشى نظام وظيفه مورد اذيت و آزار واقع ميشوند.
آخرين واقعۀ نگران كننده
يكى از مسائلى كه به ويژه در دورۀ اخير نگرانى خاصى را ايجاد كرده، خبر قتل دو زن سالخورده بهائى توسط آدمكشان ناشناس در اواخر زمستان ٢٠٠٧ در دو شهر جداگانه است.
در ١٦ فوريه ٢٠٠٧ سلطنت اخضرى ٨٥ ساله، ساكن عباس آباد از توابع آباده‌ى شيراز، در خانه‌اش به قتل رسيد. روز بعد شاه بيگم دهقانى، يک بهائى ٧٧ ساله به نحو بى رحمانه‌اى توسط يک متجاوز نقاب دار در خانه‌اش واقع در محمديۀ اصفهان به قتل رسيد. خانم دهقانى روز ٧ مارچ ٢٠٠٧ درگذشت. اين دو زن نسبتى با يكديگر نداشتند.
هر دو قربانى زنان سالخورده‌اى بودند كه در هنگام حمله بى‌رحمانه آدمکشان در خانه‌هايشان كه در شهرهاى بالنسبه كوچک قرار داشت، تنها بودند. جسد خانم اخضرى در حالى پيدا شد كه دست و پا‌ها و دهانش را بسته بودند.اما خانم دهقانى را در نيمه شب از خانه‌اش با حيله و تزوير بيرون كشيده و بعد به طور وحشيانه‌اى با شِن‌كش مضروب ساخته بودند.
در حاليکه هنوز انگيزۀ اين حملات بدرستی معلوم نيست، بهائيان ايران شباهت بين اين دو قتل را نگران‌ّّکننده میدانند.
منبع انگلیسی //www.bahai.org/persecution/iran

منابع:
1- //question.bahai.org/002_2.php
2- //news.bahai.org/story/488
3- //info.bahai.org/pdf/school-survey-21-12-2006-english.pdf
4- //news.bahai.org/story/473
5- //info.bahai.org/pdf/CommanderArmedForces1005_pers.pdf
6- //info.bahai.org/pdf/CommanderArmedForces1005_eng.pdf
7- //news.bahai.org/story/488
8- //info.bahai.org/pdf/battery_pers.pdf
9- //info.bahai.org/pdf/CommanderArmedForces1005_eng.pdf
10- //news.bahai.org/story/515
11- //info.bahai.org/pdf/ayandeh-roushan-15-06-2007.pdf
12- //news.bahai.org/story/507
13- //info.bahai.org/pdf/kayhan-15-5-2007.pdf
14- //www.bahai.org/persecution/iran/mediaattacks
15- //info.bahai.org/pdf/falard-02-2007.pdf
16- //info.bahai.org/pdf/falard-02-2007-english.pdf