چند روزی است همسایه‌ها را می‌بینم كه به شوق ظهور امام غایب خود، در و دیوار را آذین‌بندی می‌كنند. دیشب تا نیمه‌های شب زدند و رقصیدند. شربت نوشیدند و شیرینی میل كردند. ولی آیا می‌توان این كارها را نشانه‌ی انتظار ظهور حجت عصر دانست؟
تاجایی‌كه به‌خاطر می‌آورم نشانه‌ی عشق و انتظار ظهور امام عصر، عیش و عشرت نبوده است. چه ریاضت‌ها می‌كشیدند، آن‌ها كه مشتاق لقای مباركش بودند. سال‌های سال، قرآن مجید، اخبار و احادیث را مطالعه می‌كردند و تمام ظرایف آن را به خاطر می‌سپردند تا مبادا علامتی از علائم ظهور امام منتظر از نظرشان مخفی ماند. درباره‌ی آیات و احادیث به همت تمام تفكر می‌كردند تا مبادا علائم یوم ظهور را اشتباه دریابند. زیرا بعضی علائم به صورت ظاهری، قابل رؤیت نبود و اگر بود نظم عالم به هم می‌خورد. بعضی از این علائم به صورت رمز ذكر شده بود تا فقط كسانی موفق به كشف آن‌ها شوند كه به ‌راستی منتظر حضرت حجت هستند. این چنین كسانی با این همه علم، فقط به این بسنده نمی‌كردند. آن‌ها در نهایت امانت و دیانت زندگی می‌كردند تا قابل لقای حضرت دوست شوند و گناهان‌شان پرده‌ای میان ایشان و محبوب‌شان واقع نشود. آن‌ها حدود زمانی ظهور آن حضرت را بر اساس همان آیات و احادیثی كه زیارت كرده بودند، درمی‌یافتند و چون قرب ظهورش را ادراك می‌نمودند، چهل روز، روزه می‌گرفتند و اوقات خود را جز به نماز و عبادت نمی‌گذراندند. پس از طلب تأیید از خداوند بی‌مثال، راه می‌افتادند و كوچه به كوچه، كو به كو، شهر به شهر و دیار به دیار را می‌گشتند تا كسی را بیابند كه آن علائمی را كه دریافته بودند، داشته باشد.
حال آیا می‌توان این‌چنین كسان را با كسانی كه هنوز یك حرف راجع به ظهور امام زمان نخوانده‌اند و اگر خوانده‌اند، تفكر نكرده‌اند و اگر تفكر كرده‌اند، جستجو نكرده‌اند، قیاس كرد و گفت كه این‌ها طالبان لقای حضرت حجت هستند؟ گمان نمی‌كنم و دلیل دارم. در همسایگی این مردم، كسانی زندگی می‌كنند كه مدعی ظهور امام زمان هستند. آیا تا‌به‌حال به این افراد مراجعه كرده‌اند و از آن‌ها پرسیده‌اند كه چگونه مدعی ظهور حضرت حجت هستند؟ آیا درصدد تحقیق از خودِ ایشان ـ نه مخالفان ایشان ـ برآمده‌اند؟ نه! قسم به خدا. ما سال‌ها است كه در جوار این همسایگان زندگی می‌كنیم و مدعی ظهور حجت حق هستیم. اما به‌ندرت كسی از آن‌ها راجع به این ادعا از ما سؤال كرده‌است.
نمی‌دانم این افراد چگونه در محضر حضرت محمد (ص) حاضر خواهند شد و به او وقتی راجع به جستجوی حجت او سؤال می‌كند، پاسخ خواهند داد؛ ولی اطمینان دارم كه آن حضرت، مرا مورد مؤاخذه قرار نخواهد داد. چون امروز با صدای بلند خبر ظهور مبارك حجتش را به گوش خوانندگان این مطلب رساندم و امیدوارم آنان كه به راستی منتظر ظهور مبارك او هستند الآن را به یك لحظه بعد حواله نكنند و بی‌درنگ جستجوی او را آغاز نمایند كه شاید لحظه‌ای دیگر اجل مهلت ندهد و خائب و خاسر در محضر حق حاضر شوند.